سروشنامه

در پلکانِ تیره زنی اندوهگین است.

• یادم می‌آید عمه‌ای داشتم که مُرد

در حالی که می‌پرسید: آیا هر چیز علتی دارد؟-

در پلکانِ تیره مردی اندوهگین است
او الهیاتِ شفا را می‌خواند با ریشِ دراز و یشمِ مجعد.

• یادم می‌آید معلمی‌داشتم که با خودروِ پرایدِ سیاه،

حیاطِ دبیرستان را دور می‌زد-

در پلکانِ تیره عصایی است که مار نمی‌شود

• یادم می‌آید که تاریکی سطحِ لُجه را فرا می‌گرفت

و فراموش می‌کردیم...-